Na današnji dan, 28. juna 1389. godine, na polju Kosovu vođena presudna bitka srpske i turske vojske, koja je označila početak kraja nezavisne srpske države i otvorila vrata Turcima za dalji prodor u Evropu. Oskudni istorijski podaci ne otkrivaju tok bitke, čak ni ko je pobijedio.
Pretpostavlja se da je turski sultan Murat Prvi, koji je na Kosovo stigao sa sinovima Bajazitom i Jakubom, predvodio 40.000 vojnika, a da je srpski knez Lazar Hrebeljanović sakupio 25.000 boraca. Srpski kralj Bosne Tvrtko Prvi Kotromanić – koji je knezu Lazaru, suočenom sa najezdom Turaka poslije pada u vazalni položaj romejskog i bugarskog cara, pritekao u pomoć odredom pod komandom velikog vojvode Vlatka Vukovića – pisao je Trogiranima 1. avgusta 1389. o pobjedi nad Turcima. Slično pismo je poslao u Firencu, odakle mu je odgovoreno da već znaju za turski poraz.
Na pobjedu Srba posredno ukazuje i dnevnik ruskog mitropolita Pimena s puta u Carigrad, u kojem se pominju veliki neredi u Turskoj 12 dana poslije Kosovske bitke. U bici su poginula oba vladara: kneza Lazara Turci su zarobili i posjekli, a sultana Murata Prvog ubio je srpski ratnik Miloš Obilić, probivši se kroz tursku vojsku. U svakom slučaju, nesporna je posljedica sudara hrišćanstva i islama i dviju u svemu različitih kultura: Srbija je, budući da nije imala tako velike rezerve kao Turska, ubrzo postala vazalna država. Sedam decenija kasnije je pokorena i potom je provela četiri vijeka u ropstvu.
Kosovska bitka je postala predmet legende, prvo kod bugarskog pisca Konstantina Filozofa u “Životu despota Stefana Lazarevića”, zatim kod dubrovačkog istoričara Mavra Orbinija u djelu “Il Regno degli Slavi” /Carstvo Slovena/, a najviše u ciklusu veličanstvenih srpskih narodnih pjesama.
(srna.rs)